«Βασιλάκη, γιατί καλό μου παιδί; Θέλεις να με ταίσει ο Άκης;»

 Έγινε και ο Βασίλης μας, ο Καλλίδης καλέ, διάσημη τηλεοπτική περσόνα και πασίγνωστος για τη μαγειρική του.

Δεν λέω πως δεν το αξίζει, ίσα-ίσα, πέρυσι τέτοια εποχή, είχαμε φάει εξαιρετικά στο «Άνετον» και είχαμε μείνει πάρα πολύ ευχαριστημένοι με τις μαγειρικές επιδόσεις, καθώς και το "τότε" service του καταστήματος.
Όμως, να! Κάτι «άλλαξε» μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα...
Ξαφνικά το στέκι του Αμαρουσίου μύρισε ολίγη «ξυνίλα και σνομπισμό»...
Λες να φταίει αυτή η Μενεγάκη που ανακάλυψε τον εκπληκτικό μάγειρα και ξημεροβραδιάζεται στην κουζίνα του;
Φοβάμαι, πως ναι....
Κρίμα...

Μεγαλειώδης ελληνική τηλεόραση που φροντίζεις ακόμα και τα καλά να τα αλλοιώνεις...

Το Άνετον λοιπόν, από «Άνετον» έγινε «Δυσκίνητον» και, από εκεί που είχαμε τις καλύτερες εντυπώσεις, μια ατυχής τηλεφωνική κράτηση, τις προηγούμενες ημέρες, φρόντισε να μας στερήσει την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τις νέες, πολλά υποσχόμενες, κρεατικές εμπειρίες του μουσάτου chef.

Κι αυτό γιατί, παρόλο που αφήσαμε μήνυμα στον τηλεφωνητή του εστιατορίου (από τις πρωινές κιόλας ώρες, για τραπέζι τεσσάρων ατόμων), δεν μας κάλεσαν ποτέ πίσω να μας πουν πως «λυπούμαστε, αλλά δεν υπάρχουν τραπέζια για απόψε».
Ακόμα κι όταν τολμήσαμε να καλέσουμε ξανά στο παραπέντε, για να δούμε τί θα κάνουμε, επιτέλους με την υπόλοιπη παρέα μας και το στομαχάκι μας που διαμαρτυρόταν ανησυχητικά από την πείνα, η απάντηση που λάβαμε ήταν: «Αα, ναι...ακούσαμε το μήνυμά σας στον τηλεφωνητή, αλλά δεν έχουμε τραπέζια για να σας εξυπηρετήσουμε».

(παύση- τα σχόλια δικά σας...)

Εγώ αυτό που έχω να προσθέσω είναι "ΌΞΩ ΡΕΕΕΕ!...", που λέει και ο αείμνηστος Παπαγιαννόπουλος.

Απαντώ, δηλαδή, στη γλώσσα των ιθυνόντων του εστιατορίου...

Απαράδεκτο για μια τέτοια επιχείρηση, αν θέλει να λέγεται σοβαρή και επώνυμη να μην σε καλεί πίσω, σε εύλογο χρονικό διάστημα, για να σε ενημερώσει για την ισχύ της κράτησής σου.

Έστω και full booked, που ήταν, όφειλε να είναι συνεπής και να ενημερώσει, εμάς,τον φτωχό και ανώνυμο λαουτζίκο,  που ήμασταν διατεθειμένοι να την επισκεφθούμε και να αφήσουμε μερικά χρήματα στο ταμείο της...

«Ξεκαβαλήστε παιδιά γιατί οι καιροί δεν είναι πάντα ίδιοι!»...

Η βραδιά κινδύνευε να τιναχθεί στον αέρα με delivery και ξερό ψωμί...

Ευτυχώς, ακόμα και στο παρατρία, αυτή τη φορά, υπήρξαν κάποιοι ευγενείς και επαγγελματίες άνθρωποι που κέρδισαν τις εντυπώσεις μας στο τηλέφωνο κι έτσι, αντί για τα βόρεια προάστια κατεβήκαμε στα νότια, στο Avenue του Άρη Πετρεντζίκη, στο Metropolitan Ηotel, στη Συγγρού, και απολαύσαμε μια όμορφη βραδιά γαστρονομίας.

Πραγματικά πολύ καλή προσπάθεια και από άποψη ποιότητας και από άποψη τιμής.

Εξαίρετο service, ευχάριστος χώρος και ευχάριστη έκπληξη οι λογικές (προς χαμηλές) τιμές στο κρασί.

Χαλάλι ο τίτλος σου, Μaster chef, Άκη μου!