Κάθε φορά που πρόκειται να επισκεφθώ ένα εστιατόριο αξιώσεων με πιάνει δέος. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την «Σπονδή» που κατά κοινή ομολογία είναι το καλύτερο εστιατόριο της Ελλάδας, και το μόνο με δύο αστέρια Michelin στην χώρα μας. Από τον καιρό που άρχισα να ασχολούμαι δειλά δειλά με την γαστρονομία, η «Σπονδή» ήταν μέσα στο top 10 του προσωπικού μου dinning bucket list, αλλά οι a la carte τιμές του εστιατορίου ήταν σχεδόν πάντα απαγορευτικές για το δικό μου βαλάντιο. Μετά την έναρξη του θεσμού των Χρυσών Σκούφων όμως, και την ετήσια «Γιορτή Γαστρονομίας» που τους ακολουθεί, το όνειρο της Σπονδής άρχισε να μοιάζει εφικτό σιγά σιγά.
Την άνοιξη του 2012 λοιπόν, το project «Σπονδή» λαμβάνει επιτέλους σάρκα κ’ οστά! Καταφέρνουμε να κάνουμε κράτηση για το μενού των Χρυσών Σκούφων κ’ έτσι ένα βράδυ του Μαΐου λίγο μετά τις 21:30 το βράδυ το κόκκινο «λεωφορθηγάκι» μας ξεκινά για νέες περιπέτειες στην περιοχή του Παγκρατίου. Πλησιάζοντας στην Πύρρωνος είδα την είσοδο του νεοκλασικού στο οποίο στεγάζεται το εστιατόριο. Αναρωτήθηκα ενδόμυχα αν ο ταπεινός ουρανίσκος μου θα φανεί άξιος των περιστάσεων και το στομάχι μου έγινε κόμπος.
ΤΟ ΜΕΝΟΥ
• Φουαγκρά σε ράβδο με ζελέ κερασιού και αμύγδαλα
• Φουαγκρά σε ράβδο με ζελέ κερασιού και αμύγδαλα
• Χτένια ταντούρι, λάχανο με τζίντζερ και λεμόνι κονφί
• Μενταγιόν από μοσχαράκι γάλακτος με καφέ Arabica Haiti Komet, πουρέ τοπιναμπούρ και γλυκόριζα
• Κρεμέ: σοκολάτα Guanaja, σαμπλέ και λεμόνι
Ups:
1) Comme il faut service καθ’ όλη την διάρκεια του δείπνου. Άψογο σερβίρισμα χωρίς ίχνος posh συμπεριφοράς.
2) Εξαιρετικό μενού, τόσο στο concept όσο και στην εκτέλεση, αποτελούμενο από γεύσεις σύγχρονης γαλλικής κουζίνας με έθνικ πινελιές. Οποιοδήποτε αρνητικό σχόλιο για τις ικανότητες των κ.κ. chef & chef patissier θα ήταν τουλάχιστον εμπαθές. Thumbs up για τα χτένια tandoori, την σοκολάτα Guanaja και για τα τρία διαφορετικά σετ των amuse-bouche που μας προσέφερε ο chef!!!
3) Το ντεκόρ. Δειπνήσαμε στην καταπράσινη αυλή του εστιατορίου και όλος ο χώρος απόπνεε ένα ανεπιτήδευτο class. Οι μαντεμένιες μαύρες καρέκλες, τα λιτά λευκά τραπεζομάντιλα, τα κρυστάλλινα ποτήρια και οι λευκόχρυσες πορσελάνες σε συνδυασμό με την πέτρινη επένδυση και τον διακριτικό φωτισμό πλαισίωναν μοναδικά το νεοκλασικό κτίσμα.
Downs:
1) Οι τιμές. Μπορεί να μιλάμε για υψηλή γαστρονομία αλλά οι a la carte τιμές είναι πραγματικά ακριβές. Χαίρομαι πραγματικά όμως γιατί τον τελευταίο καιρό με τα θεματικά degustation menus που έχει καθιερώσει η «Σπονδή», όλο και περισσότερος κόσμος μπορεί να δοκιμάσει τις ονειρεμένες αυτές γεύσεις σε τιμές κάπως πιο προσιτές (65 ευρώ το άτομο χωρίς το κρασί).
2) Η κάβα. Σύμφωνα με όσα έχω διαβάσει η κάβα της «Σπονδής» μετράει πάνω από 1400 διαφορετικές ετικέτες στα ράφια της. Όντας η πιο πλούσια κάβα εστιατορίου στην χώρα μας, το γεγονός πως και τα δύο κρασιά που επιλέξαμε αρχικά δεν υπήρχαν σε stock μας εξέπληξε δυσάρεστα.
3) Αποχαιρετισμός - Ξεπροβόδισμα. Καθώς η κράτηση μας ήταν για τις 21:45 το δείπνο μας ολοκληρώθηκε γύρω στις 24:45. Σαν από θαύμα, μετά την εξόφληση του λογαριασμού, όλο το προσωπικό ήταν άφαντο (με εξαίρεση τους παρκαδόρους). Σε ένα τραπέζι 9 ατόμων με λογαριασμό 800 ευρώ αξίζει τουλάχιστον μια καληνύχτα, n'est pas?
No comments:
Post a Comment