Διαβάζω άρθρα για το «Βασίλαινας» όταν ξεπροβάλλει ο πατέρας μου στην πόρτα του δωματίου. «Έχεις δουλειά;» με ρωτάει. «Όχι πολλή» του απαντώ και αρχίζω να του λέω γι’ αυτό το μαγαζί που είναι στον Πειραιά κ’ βλέπω να με κοιτάει εκστασιασμένος… «Υπάρχει ακόμα αυτή η ταβέρνα;» μου λέει. Τον ρωτάω από πού το γνωρίζει και μου απαντά με απόλυτα φυσικό τρόπο: «Στα 500 μέτρα από την ταβέρνα φεύγουν τα καράβια για Κρήτη παιδί μου. Ξέρεις πόσες φορές έχω φάει εκεί πριν πάρω το καράβι για το Ηράκλειο; Από όταν ήμουν στην Σχολή Ευελπίδων ακόμα.». Συγκινούμαι… Ο πατέρας μου, 85 χρονών σήμερα, και εγώ στα 30 φεύγα μου, έχουμε επισκεφθεί με 50-60 χρόνια διαφορά το ίδιο μέρος και έχουμε γευτεί παρόμοιες νοστιμιές… Πως ένα μαγαζί περνάει στην ιστορία λοιπόν; Μάλλον στο «Βασίλαινας» έχουν βρει τον τρόπο, καθώς το καλοκαίρι που μας πέρασε έκλεισε 90 χρόνια συνεχούς λειτουργίας.
Αυτή η ιστορική «μπακαλοταβέρνα» που άνοιξε το 1920 ο παππούς Θανάσης μαζί με την γιαγιά Ειρήνη, σέρβιρε νόστιμο, ταπεινό, σπιτικό φαγητό στους Πειραιώτες εργάτες των γύρω εργοστασίων. Με το πέρασμα του χρόνου αναλαμβάνει ο γιος Γιώργος, και τις δεκαετίες του ’60 κ’ ‘70, αυτό το στέκι των ανθρώπων του μόχθου γίνεται σημείο αναφοράς και για λόγιους, καλλιτέχνες κ’ πολιτικούς της εποχής. Διαβάζω στο site τους το λεύκωμα του «Βασίλαινας» και ανατριχιάζω… Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ, Σεφέρης, Μινωτής, Καζάν, Χατζιδάκις, Κοτοπούλη… Αυτοί και πόσοι άλλοι ακόμα να πέρασαν από τα τραπέζια του…
Το τιμόνι είναι τώρα στα χέρια του εγγονού Θανάση, ο οποίος έχει μεταμορφώσει την παλιά ταβέρνα σε ένα κομψό εστιατόριο που σερβίρει υποδειγματική νέα ελληνική κουζίνα.
Πρώτη φορά επισκέφτηκα το «Βασίλαινας» τον Ιούνιο του 2011. Με αφορμή τα 90 χρόνια λειτουργίας σέρβιραν ένα επετειακό μενού 15 πιάτων στα 29 ευρώ. Τον μαριναρισμένο γαύρο που έλιωνε στο στόμα κ’ την γεύση της διάφανης σχεδόν ψαρόσουπας τα θυμάμαι ακόμα. Πέρασε καιρός από το καλοκαίρι κ’ ήρθε η ώρα να ξαναπάμε εκεί με αφορμή μια βραδιά γευσιγνωσίας οίνου, με πολυποικιλιακά κρασιά από το Κτήμα ΚΥΡ ΓΙΑΝΝΗ.
Το degustation 5 πιάτων μενού είχε ως εξής:
Σαλάτα με mache, φύτρες, φιλέτα εσπεριδοειδών, αρωματικά βότανα και κατίκι
Σαμαρόπετρα 2011 (ροδίτης-sauvignon blanc)
Καρπάτσιο από μυλοκόπι, με γάλα καρύδας, ginger και λεμόνι
Τέσσερις Λίμνες 2010 (chardonnay-gewürztraminer)
Χειροποίητα ζυμαρικά με ραγού από μοσχάρι
Γιανακοχώρι 2008 (merlot-ξινόμαυρο)
Ψητό γουρουνόπουλο, με μανιτάρια porcini, Portobello, pleurotus, τσίπς πατάτας, πουρέ σελινόριζας και πιπεράτη σάλτσα
Δυο Ελιές 2008 (syrah-merlot-ξινόμαυρο)
Μπαμπά με παγωτό βανίλια και καραμελωμένους ξηρούς καρπούς
Νέκταρ 2006 ΕΟΣ ΣΑΜΟΥ (Muscat a petit grain)
Ups:
1) Εξαιρετική σχέση ποιότητας-τιμής!!! Αυτό φαίνεται τόσο από το à la carte μενού όσο και από το degustasion menu (30 ευρώ για μενού 10 πιάτων). Για την βραδιά της γευσιγνωσίας οίνου το κόστος ήταν 35 ευρώ το άτομο για μενού 5 πιάτων συνοδεία 5 ποτηριών κρασί.
2) Το μενού. Ελαφρώς «πειραγμένη» ελληνική κουζίνα. Εξαιρετικές πρώτες ύλες και ωραίες ιδέες από τον νεαρό και πολλά υποσχόμενο chef Ρενάτο Μεκόλι. Το καρπάτσιο από μυλοκόπι που γευτήκαμε χθες ήταν απλά τέλειο…
3) Το ντεκόρ της χειμερινής αίθουσας. Μ’ αρέσει η απλή και συνάμα κομψή διακόσμηση της σάλας. Τραπέζια και καρέκλες στο καφέ του μαονιού συνδυασμένο άψογα με το βιομηχανικό γκρι χρώμα στους τοίχους, τις ασπρόμαυρες ταπετσαρίες που αναπαριστούν τα ράφια του παλιού μπακάλικου και τις κόκκινες λεπτομέρειες στο ντεκόρ. Κόκκινα τενεκεδάκια του πελτέ στα ράφια, κόκκινα καλώδια στα φωτιστικά, και κόκκινα καδράκια στους τοίχους.
4) Ο διακριτικός φωτισμός.
5) Το service. Tόσο γελαστούς κ’ ευγενικούς σερβιτόρους δεν βρίσκεις εύκολα πια….
Downs:
1) Χμμμμ… Ψάχνω κάτι να βρώ… Ίσως κάποια πιάτα να είναι λιγότερο δυνατά από κάποια άλλα (πχ. Καρπάτσιο από μυλοκόπι VS Χειροποίητα ζυμαρικά με ραγού από μοσχάρι = 1 - 0).
Overall εκτίμηση της βραδιάς; Θα πηγαίνουμε στο «Βασίλαινας» ξανά και ξανά και ξανά…
Βασίλαινας (Αιτωλικού 72, Πειραιάς), Τηλ.: 210 4612 457
No comments:
Post a Comment