Στις αρχές του φετινού Αυγούστου, λίγο πριν την έναρξη των καλοκαιρινών μας διακοπών, το παρεάκι μας αποφάσισε να κάνει μια τελευταία γαστρονομική εξόρμηση στην Αθήνα. Έπεσαν διάφορες ιδέες στο τραπέζι, όμως πολλά από τα εστιατόρια που μας άρεσαν έκλειναν τον Αύγουστο και έτσι οι επιλογές μας περιορίστηκαν κατά πολύ. Μετά από πολλή σκέψη και ακόμα περισσότερα τηλεφωνήματα, καταλήξαμε στην περιοχή του Κεραμεικού και συγκεκριμένα στο «Αθήρι».

Πρώτη φορά επισκεφτήκαμε το «Αθήρι» τον καλοκαίρι του 2011. Το φαγητό του τότε μας είχε φανεί αρκετά καλό (θυμάμαι ακόμα την σαλάτα με τα μαυρομάτικα φασόλια κ’ την καπνιστή ρέγκα, αλλά και την τριλογία crème brullee σε γεύσεις πορτοκάλι-καραμέλα-καφέ) και οι μερίδες του ικανοποιητικές.

Τα πιάτα που δοκιμάσαμε στην τελευταία μας επίσκεψη ήταν τα εξής:

· Σαλάτα πράσινη με τοματίνια, δυόσμο, ηλιόσπορους, μαύρη σταφίδα και λαδόξυδο δαμάσκηνου

· Λουκουμάς παστού μπακαλιάρου με σαλάτα παντζάρι, κάπαρη και κρύα σάλτσα ψαριού

· Μαγειρευτό χταπόδι με λιαστή ντομάτα και κάπαρη

· Μελιτζανοσαλάτα ελαφρά καπνιστή με φρέσκα αρωματικά και σιρόπι πιπεριάς φλωρίνης

· Φάβα Σαντορίνης με καραμελωμένο κρεμμύδι και τοματάκι γλυκό

· Ανοιχτή τυρόπιτα με γραβιέρα Νάξου, φέτα και ρίγανη

· Μυδοπίλαφο με μαραθόριζα, άνιθο, κρόκο Κοζάνης και λεμόνι

· Μηλοκόπι με αρμυρίκια, τοματίνια και κάπαρη

· Κοτόπουλο μαγειρεμένο σε κενό αέρος με πουρέ καρότο-πορτοκάλι

· Crème brullee πορτοκάλι-κάρδαμο

· Προφιτερόλ με patisserie και σάλτσα σοκολάτας

· Παγωτό γιαούρτι με ζελέ λεμόνι, σιρόπι δυόσμου και φράουλες

Ups:

1) Ο κήπος. Μας άρεσε πολύ η απλή και συνάμα κομψή αρχιτεκτονική του καταπράσινου κήπου. Το μόνο αρνητικό στοιχείο του εξωτερικού χώρου είναι, όπως και στα τριγύρω εστιτόρια της περιοχής, η έλλειψη δροσιάς. Η πετρόκτιστη μάντρα που περιβάλλει τον κήπο δίνει φοβερή αισθητική στον χώρο, εγκλωβίζει όμως το βραδινό αεράκι το οποίο είναι απαραίτητο για τις ζεστές κ’ υγρές νύχτες του καλοκαιριού.

2) Τα ορεκτικά. Με εξαίρεση την άτονη ανοιχτή τυρόπιτα, τα ορεκτικά ήταν στο σύνολο τους πολύ νόστιμα. Ειδικά η φάβα κ’ το μελωμένο χταπόδι ξεχώρισαν!

3) Τα υλικά. Ήταν προφανές πως η σύγχρονη ελληνική κουζίνα του chef Αλέξη Καρδάση προσπαθούσε να αναδείξει τα πιο εκλεκτά τοπικά προϊόντα. Βιολογικό λάδι κ΄ ξινομυζήθρα από την Κρήτη, φέτα από τα Καλάβρυτα και φάβα απ’ τη Σαντορίνη. Στηρίζουμε όλους τους επαγγελματίες της εστίασης που προωθούν τα ελληνικά προϊόντα!!! Bravo!

Downs:

1) Το μενού. Τα κυρίως πιάτα ήταν αρκετά άτονα γευστικά, με μικρές ατέλειες στην εκτέλεση. Για παράδειγμα, στο μυδοπίλαφο έλειπε η ζουμερή υφή και η γλυκιά κ’ έντονη γεύση της μαραθόριζας, στον πουρέ καρότο-πορτοκάλι δεν ένιωσα καθόλου την οξύτητα κ’ τα αρώματα του πορτοκαλιού, ενώ το κοτόπουλο σε κενό αέρος ήταν πολύ στεγνό. Στον αντίποδα, το παγωτό γιαούρτι με ζελέ λεμόνι που ενώ ήταν εξαιρετικά γευστικό είχε προλάβει να λιώσει πριν καλά καλά φτάσει στο τραπέζι μας. Με τέτοια υλικά, θα περίμενε κανείς περισσότερη ένταση στις γεύσεις και ίσως λίγο παραπάνω προσοχή στην εκτέλεση των συνταγών.

2) Οι τιμές. Οι a la carte τιμές ήταν ελαφρώς τσιμπημένες (ειδικά αν αναλογιστούμε τις προσφερόμενες ποσότητες). Για παράδειγμα, στις κατηγορίες «Μικρά Πιάτα» κ’ «Με το τεμάχιο», οι ποσότητες ήταν πραγματικά μικρές για την τιμή τους: η φάβα κόστιζε 7 ευρώ κ’ προσφερόταν σε χαμηλό ποτήρι του νερού, ενώ ο λουκουμάς μπακαλιάρου είχε τιμή 2,5 ευρώ το κομμάτι. Too much!!! Εν μέσω κρίσης, νομίζω πως επιβάλλεται μια αναθεώρηση της τιμολογιακής σου πολιτικής «Αθηράκι μου»…

3) Το service. Αν και ευγενικοί, οι σερβιτόροι του μαγαζιού έδειχναν αμήχανοι κ’ ελαφρώς ατημέλητοι σε ότι αφορούσε στην εμφάνιση τους.

Οverall impression? Α bit ambiguous… Θα ξαναπάμε στο «Αθήρι» τον χειμώνα για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα.